Kdo si vzal Jan z Gentu?

Jan z Gentu (angl. John of Gaunt, 6. března 1340 – 3. února 1399), 1. vévoda z Lancasteru, byl anglický šlechtic, který pocházel z královského rodu Plantagenetů. Narodil se jako třetí syn anglického krále Eduarda III. a Filipy Henegavské. Jeho původní přídomek je odvozen ze jména jeho rodiště, města Gentu v současné Belgii.

Měl velký vliv na politický vývoj a život u dvora za vlády krále Richarda II. Tato doba byla poznamenaná politickými spory, ale Jan z Gentu nikdy proti králi Richardovi otevřeně nevystoupil. Byl předkem anglických králů z rodu Lancasterů Jindřicha IV., Jindřicha V. a Jindřicha VI. Zdá se, že jeho portrét je společně s příbuznými ukryt ve Wiltonském diptychu, kde je zobrazen jako postava Jana Křtitele.

Blanca de Lancaster (1345-1369) fue una descendiente de la Casa de Plantagenet. Era tataranieta de Enrique III de Inglaterra a través de su padre, Enrique de Grosmont. Fue, por derecho propio, condesa de Lancaster, junto a su esposo. Fue la madre de Enrique IV de Inglaterra y, por tanto, un ancestro de la Casa de Lancaster.

Constance van Castilië, in het Spaans Constanza de Castilla (Castrojeriz, juli 1354 — Leicester, 24 maart 1394) was een Spaanse prinses.

Constance was de tweede dochter van Peter I van Castilië, bijgenaamd Peter de Wrede, koning van Castilië en diens minnares María van Padilla (1334-1361).

Peter I van Castilië trouwde in 1353 met Blanca van Bourbon en in 1354 met Johanna de Castro. Hij hield er echter sinds 1352 een verhouding op na met María van Padilla en was zijn beide wettige vrouwen ontrouw.

In 1361 stierf María van Padilla. Na haar dood beweerde Peter de Wrede dat hij in het geheim met María zou zijn getrouwd. De aartsbisschop van Toledo wist zich hiervan overtuigd en verklaarde de officiële huwelijken tussen Peter I en Blanca van Bourbon en Johanna de Castro ongeldig. Zo lukte het Pedro om de Spaanse hofraad, de Cortes, zo ver te krijgen dat ze zijn kinderen met María van Padilla, en dus ook Constance, erkende als wettige troonopvolgers.

Op 21 september 1371 trouwde Constance in de Franse plaats Roquefort, met Jan van Gent, derde zoon van Eduard III van Engeland. Dankzij dit huwelijk kon Jan van Gent aanspraak maken op de troon van Castilië. Op 23 maart 1369 werd Peter I vermoord door diens halfbroer, Hendrik van Trastamara. Deze regeerde sindsdien over Castilië, hetgeen de aanspraak van Jan van Gent op de troon bemoeilijkte. Uiteindelijk zag Jan van Gent af van de koningstitel in ruil voor 600.000 gouden franken.

Tijdens zijn huwelijk met Constance kreeg Jan van Gent ook nog vier kinderen bij zijn minnares Katherine Swynford (1350-1403), de schoonzuster van Geoffrey Chaucer. Constance heeft een tijd doorgebracht in het Engelse Tutbury. Vermoed wordt dat de Spaanse invloed van Constance zorgde voor de introductie van de stierenrennen in Tutbury.

Constance overleed op 24 maart 1394 op 40-jarige leeftijd in Leicester.

Na de dood van Constance trouwt Jan van Gent in 1396 voor de derde maal, nu met Katherine Swynford. Dankzij dit huwelijk, met toestemming van de paus, werden de kinderen die hij met Katherine kreeg wettelijk aanvaard.

Katherine Swynford, née de Roet le 25 novembre 1350 et morte le 10 mai 1403, est la troisième épouse de Jean de Gand, duc de Lancastre et troisième fils du roi d'Angleterre Édouard III. Auparavant, elle a été sa maîtresse pendant plusieurs années et ce, bien avant leur mariage. Les enfants du couple, nés avant que leur union soit célébrée, sont plus tard légitimés par Richard II, neveu du duc de Lancastre. Lorsque Henri IV, le fils aîné de Jean de Gand par son premier mariage, accède au trône après la chute de Richard, il introduit une disposition à la clause de légitimation des enfants de Katherine qui les prive de toute revendication au trône d'Angleterre, tant pour eux que pour leurs descendants futurs.

Les descendants des enfants de Jean de Gand et de Katherine Swynford forment la maison de Beaufort qui joue un rôle majeur dans la guerre des Deux-Roses. Henri VII, qui devient roi d'Angleterre en 1485, se rattache ainsi à la famille royale anglaise par sa mère, Marguerite Beaufort, une arrière-petite-fille de Katherine Swynford. Sa revendication au trône, fondée sur une lignée cognatique et précédemment illégitime, est pourtant fragile. C'est pourquoi l'une de ses premières actions en tant que monarque est de se déclarer rétroactivement roi d'Angleterre « par droit de conquête » en date du 21 août 1485, le jour précédant sa victoire face à l'armée du roi Richard III lors de la bataille de Bosworth.